Την παλαιά εποχή στην πατρίδα μας
όλοι οι ηλικιωμένοι άνθρωποι, όταν κυκλοφορούσαν έξω από το σπίτι τους είχαν πάντα
καλυμμένη την κεφαλή τους. Οι μεν άντρες φορούσαν το κασκέτο τους οι δε
γυναίκες το κεφαλομάντηλο.
Την ίδια εποχή οι άντρες ήταν οι
απόλυτοι αφέντες του σπιτιού τους. Η κάθε επιθυμία τους, ακόμη και η παράλογη,
ήταν νόμος. Οι γυναίκες τους δεν είχαν γνώμη και άποψη για τίποτα.
Υπήρχε όμως τότε στο χωριό μας και
μία γυναίκα που αποτελούσε εξαίρεση. Η γυναίκα αυτή ήταν πολύ ατίθαση,
γκρινιάρα και «ανάποδη». Αντιδρούσε πάντα δυναμικά στις προσταγές του συζύγου
της, δεν τον υπάκουε και συνεχώς μάλωνε μαζί του. Αυτή η απαράδεκτη κατάσταση
έφτασε κάποτε στο απροχώρητο και γι’ αυτό ο άντρας πήγε σε κάποιον γέροντα του
χωριού και ζήτησε να του πει τί να πράξει για να τη διορθώσει (την κατάσταση).
Ο έμπειρος γέροντας, αφού τον άκουσε με προσοχή, του έδωσε την εξής αινιγματική
συμβουλή: «Δώσε το κασκέτο σου στη γυναίκα σου και πάρε εσύ το μαντήλι της» !
Και από τότε έζησαν αυτοί καλά κι
εμείς καλύτερα !
Λεξιλόγιο: Κασκέτο = είδος καπέλου με γείσο.
Καταγραφή Γ.Τ.Α.
