Η πολύμοχθη ζωή και η πολεμική δράση του Χρίστου Δισλή (Γέρμας Καστοριάς 1920 – 2012). {Βιβλιοπαρουσίαση}.

 

Πριν από καιρό, ο αείμνηστος πλέον Χρίστος Δισλής, αγρότης και κάτοικος εν ζωή τού Γέρμα Καστοριάς, συνέγραψε και κυκλοφόρησε ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο, που φέρει ως τίτλο την εξής αναγραφή: “Χρίστος Δισλής εν Γέρμα, 30–1-2008”. Ο αναφερόμενος Χρίστος, αν και ήταν ολιγογράμματος, μπόρεσε και κατέγραψε μ' επιτυχία στο παρουσιαζόμενο βιβλίο του την επίπονη ζωή τού ιδίου και αρκετών συγγενών και συγχωριανών του στον Γέρμα, κατά το δεύτερο μισό του ταραγμένου 20ου αιώνα. Πιο συγκεκριμένα, κατέγραψε με αντικειμενικότητα και με πολλές λεπτομέρειες τα εξής: α) διάφορα περιστατικά από τη σκληρή παιδική και νεανική ζωή του, β) αρκετά αξιόλογα ιστορικά συμβάντα από την περίοδο της Κατοχής, ετών 1941 – 1944, και γ) τις πολεμικές μάχες υπέρ της ελευθερίας και της δημοκρατίας, στις οποίες έλαβε μέρος ως Λοχίας τού Εθνικού μας Στρατού, κατά τον φοβερό Ανταρτοπόλεμο (έτη 1946 – 49).

Κατ΄ αντικειμενική κρίση, το εν λόγω βιβλίο του αείμνηστου Χρίστου Δισλή είναι σημαντικό και πολύ ενδιαφέρον για τους συγχωριανούς του, καθώς και για τους ασχολούμενους με την τοπική μας ιστορία, οι οποίοι το επιζητούν, το προμηθεύονται και το διαβάζουν.

    Ακολούθως παρατίθεται ένα απόσπασμα απ' το κείμενο τού παρουσιαζόμενου βιβλίου, που αναφέρεται στην περίφημη “Μάχη των Γρεβενών” (25 Ιουλίου 1947), η οποία ήταν νικηφόρος για τον ένδοξο Στρατό μας και καθοριστική για την υπέρ ημών αίσια έκβαση του Ανταρτοπολέμου:

“...Ο λαός των Ιωαννίνων μας ξεπροβόδισε με χαρές και κλάματα. Στις 22 Ιουνίου την ίδια μέρα, από τις έξι το βράδυ μέσω Κατάρας - Καλαμπάκας ήμασταν στην Γέφυρα Μουργκάνη. Στρίψαμε δεξιά και φτάσαμε στο Αγιόφιλο στις τρεις το πρωί. Με δύναμη μεγάλη, τέσσερις πυροβολαρχίες, 16 πυροβόλα. Εκείνη την ώρα η πόλη των Γρεβενών ήταν κυκλωμένη από παντού. Ο ουρανός έλαμπε. Χτυπούσαν από την μεριά της Κοζάνης. Από τα βουνά των Μαυρανένων. Στο χωριό Μελίσσι, κοντά στον ποταμό Βενέτικο ανατίναξαν οι αντάρτες την γέφυρα. Μέσα στην πόλη των Γρεβενών ήταν ένα Τάγμα, στις παρυφές, 100 χωροφύλακες και 200 Μάυδες. Σ' ένα άλλο φυλάκιο, στην άλλη άκρη των Γρβενών, ο περιβόητος πολεμιστής έφεδρος λοχαγός Θεοχάρης Πρόδρομος, ήταν διοικητής με 120 χωροφύλακες εφέδρους. Η πίστη και η ανδρεία του μακαρίτη Προδρόμου ήταν μεγάλη. Όλη την νύχτα ήταν κυκλωμένος και τον φώναζαν να παραδοθεί. Τους φώναζε θα πεθάνουμε μέχρι ενός.

    Εν τω μεταξύ, εμείς φτάσαμε στο Μελίσσι. Στήσαμε τα πυροβόλα και μείς το πεζικό με λίγα τάνκς και άρματα, είμασταν έτοιμοι για επίθεση. Από μέσα φωνάζανε βοήθεια από όλα τα σημεία, ιππεύσαμε ολοταχώς. Στις τέσσερις η ώρα δόθηκε διαταγή να γίνει γενική επίθεση. Από την μεριά της Κοζάνης, από τους Μαυραναίους κροτάλιζαν τα πυροβόλα και έλαμπε ο ουρανός από τις φωτοβολίδες. Καιγότανε το σύμπαν. Δεν περιγράφεται το μακελειό. Είχε χαράξει. Άκουγες ουρλιαχτά από παιδιά και γυναίκες, από τον άμαχο πληθυσμό. Είχε χάσει η μάνα το παιδί και το παιδί την μάνα. Ήταν 15.000 κόσμος καταφυγόντες.

Στις 9 η ώρα ήρθανε τα αεροπλάνα. Τότε έγινε το κακό. Ο στρατός, μόλις ήρθαν τα αεροπλάνα, διατάχθηκε να βγει από τα χαρακώματα πού ήταν γύρω στα Γρεβενά. Και αρχίσαμε να κυνηγάμε τους συμμορίτες όπως ο λύκος την προβατίνα. Τα αεροπλάνα κατέβαιναν χαμηλά και τους πετσόκοβαν με τα πυροβόλα. Η μάχη διήρκησε 5 ώρες, μετά άρχισαν να παραδίδονται. Όλος ο λαός των Γρεβενών έκλαιγε από την χαρά του. Η δικιά μου Ταξιαρχία, είχε αργήσει λίγο, γιατί όπως προανέφερα μας είχαν ανατινάξει τη γέφυρα στον Βενέτικο.

Επί τέλους, ύστερα από ένα σκληρό, αιματηρό αγώνα μπήκαμε στην πόλη. Πρώτα όμως έπρεπε να μάσουμε τους νεκρούς και τους αιχμαλώτους. Σε κάποια φάση έμαθα πού είναι ο Θεοχάρης και τον βρήκα. Το τι έγινε όταν ανταμώσαμε δεν περιγράφεται. Αγκαλιές, κλάματα, δεν γράφονται. Όταν είναι ένας τέτοιος συμπολεμιστής και χωριανός και φίλος.

Ήταν μία μάχη σώμα με σώμα. Μέσα στα σοκάκια, μέσα στους δρόμους. Δεν θά 'πρεπε με τίποτα να εδραιώσουν μία πόλη, γιατί ο ΟΗΕ θα τους έδινε βοήθεια...”.

Κλείνοντας την παρούσα βιβλιοπαρουσίαση υπογραμμίζουμε, ότι ο Γερμανιώτης Χρίστος Δισλής συμμετείχε και πολέμησε με γενναιότητα κατά τον επάρατο ανταρτοπόλεμο, συνέβαλε αναλογικώς στη σωτηρία τής πατρίδας μας από τον ερυθρό ολοκληρωτισμό και αναδείχτηκε άξιο τέκνο τής Ελλάδος.

Ας είναι αιώνια η μνήμη του.

                                                                                                                    Γιώργος Τ. Αλεξίου