Εις μνημόσυνον Γιάννη Γ. Προδαφίκα (+ 2019).

Ο αείμνηστος Γιάννης Προδαφίκας
σε εφηβική ηλικία.

Ο αείμνηστος Γιάννης Γ. Προδαφίκας (1977 – 2019) ήταν ένας άριστος και αξιαγάπητος νέος του Γέρμα. Ο πρόωρος και αδόκητος θάνατός του προξένησε πολύ μεγάλο πόνο στην οικογένειά του και λύπησε βαθύτατα όλους τους αγαπημένους του συγγενείς, τους φίλους και τους γνωστούς του. Εις μνημόσυνό του παρουσιάζεται ακολούθως μία ενδιαφέρουσα μαθητική Έκθεσή του (: Σκέφτομαι και Γράφω), που είχε γράψει στις 3 Μαΐου 1988, σε ηλικία 11 ετών.

Πρώτη Μαΐου, ημέρα γαλήνης.

Ο ήλιος σιγά – σιγά ανεβαίνει στον ουρανό. Ξημέρωσε η 1η Μαΐου. Μπήκαμε στην καρδιά της Άνοιξης. Εμείς ξυπνήσαμε πρωί για να βγούμε έξω. Θα πηγαίναμε σε ένα μέρος της Χαλκιδικής που είναι κάτι ξαδέλφια μου.

Αυτήν την ημέρα όλοι οι εργαζόμενοι δεν θα δουλέψουν, αλλά θα βγούν στους δρόμους να φωνάξουν για τα δικαιώματά τους. Όμως, αφού είναι ημέρα γαλήνης, όλοι πρέπει να βγουν στην εξοχή και όχι να κάτσουν μες στην πόλη, γύρω από τις πολυκατοικίες. Πρέπει αυτήν την ημέρα να χαρούν τη φύση, να προσέξουν τη ζωή της φύσης και όχι να φωνάζουν μες στους δρόμους.

Ο Γιάννης Προδαφίκας σε παιδική ηλικία
με τη μητέρα του Σταματούλα και
τον μικρότερό του αδελφό  Λάμπρο.

 Τα παιδιά αυτήν την ημέρα δεν πρέπει να παίζουν μπάλα και άλλα παιχνίδια που προκαλούν νευρικότητα, αλλά να κάνουνε πολύχρωμα στεφάνια με λουλούδια. Να παρατηρήσουν τα πουλιά που κελαηδούν, να δουν τα έντομα πως τριγυρνούν εδώ κι εκεί, να ακούσουν το κελάρυσμα ενός ρυακιού που κυλάει σιγά – σιγά στη ρεματιά και άλλα πολλά.

Η εξοχή έχει πολλές ομορφιές στην καρδιά της Άνοιξης, Έτσι μπορείς να ηρεμήσεις και να ξεχάσεις κάθε κακό πράγμα που έχεις στο νου σου και ακόμα να αφήσεις τον εαυτό σου να ταξιδέψει παντού και να θαυμάσει ολόκληρη τη φύση.

Γιάννης Προδαφίκας. 3 Μαΐου 1988.

Ο Γέρμας Καστοριάς, το αγαπημένο χωριό
 του αείμνηστου Γιάννη Γ. Προδαφίκα.

Ο αείμνηστος Γιάννης Προδαφίκας
λίγο καιρό πριν το τέλος του.