Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011

Γερμανιώτικο παραμύθι: "Το τσικνισμένο φαγητό"

Κρέας χοιρινό με τσικνισμένο λάχανο
   Μια φορά κι έναν καιρό ήταν και καπού'ταν (: κάπου ήταν) ένα πολύ αγαπημένο αντρόγυνο. Ο άντρας ήταν εργατικός και καλοφαγάς, ενώ η γυναίκα του ήταν άριστη μαγείρισσα. Κάποια ημέρα πέθανε η γυναίκα και ο σύζυγός της δεν είχε παρηγοριά.

   Πέρασαν 2 -3 χρόνια και ο άντρας ξαναπαντρεύτηκε μια νεαρή γυναίκα, που ήταν κι αυτή καλή μαγείρισσα. Από τότε και στο εξής, όταν ο άντρας απόσωνε κάποιο φαγητό που είχε μαγειρέψει η δεύτερη σύζυγός του, έλεγε: "Νόστιμο το φαγητό, σαν της μακαρίτισσας" (: της πρώτης του γυναίκας). Μόνον όταν έτρωγε ένα φαγητό που περιελάμβανε πράσο ή λάχανο, έλεγε: "Νόστιμο το φαγητό, αλλά όχι σαν της μακαρίτισσας".

Κρέας με τσικνισμένο πράσο.
   Κάθε φορά που η νέα σύζυγος άκουγε αυτά τ’ απαξιωτικά λόγια του άντρα της, για τα φαγητά της με πράσο και με λάχανο, στενοχωριόταν πολύ και γι΄ αυτό προσπαθούσε κατόπιν να τα μαγειρέψει πιο καλά. Πλην εις μάτην. Ο άνδρας της εξακολουθούσε να έχει την ίδια υποτιμητική άποψη για τα εν λόγω δύο φαγητά.

   Μια μέρα, η σύζυγος μαγείρεψε κρέας χοιρινό με λάχανο και το έβαλε στη φωτιά να βράσει. Όμως κάτι συνέβη, ξέχασε την κατσαρόλα επάνω στην πυροστιά και το φαγητό τσίκνισε. Όταν το πήρε είδηση ήταν πλέον αργά. Έτσι αναγκάστηκε να προσφέρει στον άντρα της το τσικνισμένο φαγητό, και περίμενε να την κατσαδιάσει. Έγινε όμως ακριβώς το αντίθετο. Ο σύζυγός της, μόλις το έφαγε είπε: "Νόστιμο το φαγητό, σαν της μακαρίτισσας".

Γερμανιώτικη πίτα με λάχανα και λουβουδιές.
   Όταν το άκουσε αυτό η νεαρή σύζυγος κατάλαβε αμέσως ποιο ήταν και είναι το μυστικό της μαγειρικής που νοστιμίζει τα φαγητά με λάχανο και με πράσο, η τσίκνα τους. Κι από τότε, μαγείρευε τα υπόψη φαγητά «σαν τη μακαρίτισσα», τ’ άφηνε δηλαδή να τσικνίσουν κι ελάμβανε τις ευχαριστίες του αγαπημένου της άντρα.

   Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

Ο Γερμανιώτης φωτογράφος Τάκης Ζιώγας (1934 – 2010)

Ο αξέχαστος Τάκης Ζιώγας.
Ο άριστος φωτογράφος Τάκης Ζιώγας γεννήθηκε στην Καστοριά το έτος 1934. Ήταν γιος του Γερμανιώτη Βασίλη Ζιώγα και γι’ αυτό αγαπούσε πολύ κι επισκεπτόταν τακτικά το χωριό τής καταγωγής του, τον Γέρμα Καστοριάς.
Κατά την εφηβική του ηλικία εργάστηκε στο φωτογραφείο του Καστοριανού Θ. Καραπατσακίδη κι έμαθε καλά τα μυστικά της φωτογραφικής τέχνης. Όταν ενηλικιώθηκε παρακολούθησε μαθήματα φωτογραφίας στην ανάλογη Σχολή ABC.
Απ’ το έτος 1977 κι ως το θάνατό του (12 – 11 – 2010), παρουσίασε εκλεκτά έργα του σε ατομικές του και ομαδικές Εκθέσεις Φωτογραφίας, που οργανώθηκαν και στήθηκαν στην πόλη της Καστοριάς, καθώς και στις πόλεις, Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Μυτιλήνη, Τορόντο, Σόφια, και Βερολίνο. Κατά το ίδιο χρονικό διάστημα δίδαξε εθελοντικά και αφιλοκερδώς την τεχνική της φωτογραφίας, στο ανάλογο Τμήμα του Μουσικοφιλολογικού Συλλόγου «Αρμονία» Καστοριάς. Εξέδωσε δύο υπέροχα φωτογραφικά λευκώματα με τους αντίστοιχους τίτλους: «Καστοριά. Άνθρωποι – Λίμνη – Τοπίο» και «Νομός Καστοριάς. Ο τόπος και ο χρόνος».
Ο Δημητράκης Μπουζιάνης (+ 1980;)
Πεθαίνοντας, άφησε σε όλους μας μία μεγάλη συλλογή φωτογραφιών, που υμνούν τη φυσική και αστική ομορφιά της Καστοριάς και αποτυπώνουν τη ζωή και τις ασχολίες των απλών κατοίκων τής αναφερόμενης πόλης και των γύρω χωριών της.
Ο Γράφων Γιώργος Αλεξίου ήμουν αγαπητός φίλος του Τάκη Ζιώγα. Θυμάμαι, ότι πήγα μαζί του 2– 3 φορές στον Γέρμα και τον βοήθησα να φωτογραφίσει όλες τις μεταβυζαντινές εικόνες της ενοριακής εκκλησίας του χωριού. Τις φωτογραφίες αυτές μου τις χάρισε ο αείμνηστος Τάκης και τις έχω στο Αρχείο μου.
Ο Τάκης Ζιώγας φωτογράφισε κατά καιρούς και αρκετούς συμπατριώτες του Γερμανιώτες. Πέντε χαρακτηριστικές φωτογραφίες Γερμανιωτών, που εμπεριέχονται στο Λεύκωμά του «Καστοριά. Άνθρωποι – Λίμνη – Τοπίο», παρουσιάζονται εδώ.

Ο Ντούλης Έξαρχος (+1980;)

Η εξαδέλφη τού Τάκη, Ζωΐτσα.


Η Κατίνα, εξαδέλφη τού Τάκη.

Ο Τριαντάφυλλος Αλεξίου (+2006).