Herr Walter. Ο αλλοδαπός (Γερμανός) που αγάπησε πολύ τον Γέρμα

Κείμενο του Νίκου Αχ. Πρώιου

Ο Γέρμας. Το αγαπημένο χωριό του Walter.

Πέρασαν αρκετοί μήνες από τον θάνατο του αείμνηστου Walter. Ο λόγος της σημερινής μας αναφοράς στον Walter είναι η μεγάλη αγάπη του για το χωριό μας τον Γέρμα. Υπήρξε σύνοικος σε πολυκατοικία της Καστοριάς με δύο οικογένειες Γερμανιωτών, με τις οποίες δημιούργησε φιλικές σχέσεις. Αν και η μοίρα τον έφερε γαμπρό στην Αμμουδάρα Καστοριάς, ο αξέχαστος Walter διάλεξε για δεύτερη αγάπη του – η πρώτη ήταν η άξια γυναίκα του η κ. Θεοδότα – το χωριό μας.

Όπως κάθε ξένος, έτσι και ο Walter, μαγεύτηκε από τη ζωή της Ελλάδος. Εδώ γνώρισε τις ταβέρνες, τα τσίπουρα, τις εκδρομές, τη γλυκιά ζωή μας. Οι Έλληνες φίλοι του τον αγαπούσαν ιδιαίτερα, διότι ήταν πολύ συγκαταβατικός, ευγενέστατος και πράος. Ας το πούμε και αυτό: Ήταν ένας Γερμανός ξεχωριστός, αλλά και πολύ Έλληνας. Έκανε Ορθόδοξο γάμο και σε όλες τις εθνικές μας εορτές αναρτούσε την ελληνική σημαία. Ήταν σε όλα του Έλληνας. Όταν πρωτοήρθε στην Ελλάδα επιθυμούσε να αγοράσει ένα αγρόκτημα στην παραλίμνια περιοχή της Καστοριάς, αλλά αργότερα που γνώρισε το χωριό μας άλλαξε γνώμη και ήθελε να κτίσει σπίτι και ν’ αγοράσει και να καλλιεργήσει ένα κτήμα στον Γέρμα.

Ο Γέρμας. Άποψη απ' την τοποθεσία χάβος.

Δυστυχώς όμως, η βάσκανη μοίρα δεν τον επέτρεψε να πραγματοποιήσει το όνειρό του και να εγκατασταθεί στο χωριό μας, διότι αρρώστησε βαριά κι έφυγε γρήγορα για τον άλλο κόσμο. Τα παιδιά του τον παρακαλούσαν να επιστρέψει στην Γερμανία, αυτός όμως ήταν ανένδοτος. Η Ελλάδα είναι η πατρίδα μου, έλεγε.

Εγώ, ο Νίκος Πρώιος, δεν είχα την τύχη να τον γνωρίζω επί πολύ καιρό. Τον γνώρισα λίγο πριν συμβεί το μοιραίο κι εν τούτοις τον συμπάθησα πολύ. Πληροφορήθηκα, ότι κάθε φορά που ταξίδευε προς το χωριό μας σταματούσε στον Πόρο και δεν χόρταινε να βλέπει και να θαυμάζει το καταπράσινο Μακρυβούνι και το ελικοειδές ποτάμι μας με τις κατάφυτες όχθες του. Σε όλη τη διαδρομή προς τον Γέρμα αντίκριζε με θαυμασμό το καταπληκτικό φυσικό περιβάλλον του χωριού μας. Καθώς περνούσε ο καιρός γινόταν όλο και πιο ένθερμος Γερμανιώτης. Μας εντυπωσίαζε για το μεγάλο ενθουσιασμό του απ’ τις φυσικές καλλονές του Γέρμα. Τώρα καταλαβαίνουμε πόσο δίκαιο είχε, καθότι ήταν ένα μάτι αγνό, ενώ εμείς είμαστε κοντόφθαλμοι και περιφρονούμε και δεν σεβόμαστε το πανέμορφο φυσικό μας περιβάλλον.

Ας τον ευχαριστήσουμε γι’ αυτό το παράδειγμα που μας έδωσε, και να στραφούμε κι εμείς προς τις ομορφιές του Γέρμα και να μην προτιμούμε άλλα χωριά της περιοχής για μόνιμη εγκατάστασή μας.

Με άλλα λόγια, ο αείμνηστος Walter ήταν ένας όψιμος Γερμανιώτης με τα θερμότερα αισθήματα για το χωριό μας. Ας τον πούμε ένα, «αντίο φίλε Walter και σου ευχόμαστε να βλέπει η ψυχή σου επάνω απ’ τον Ουρανό το χωριό μας».