Ταχτάρισμα απ’ τον Γέρμα Καστοριάς.

Ο Γέρμας Καστοριάς.

(Ταχταρίζω: κουνώ πάνω κάτω βρέφος που κρατώ στα χέρια μου για να το καθησυχάσω ή να το διασκεδάσω).

Στον Γέρμα Καστοριάς παλαιότερα, πριν την δεκαετία του 1950, η μητέρα που είχε νεογέννητο παιδί (βρέφος), όταν ήθελε να το ηρεμήσει ή να το ψυχαγωγήσει το έπαιρνε με τρυφερότητα και το κρατούσε όρθιο στην αγκαλιά της. Κατόπιν άνοιγε τη δεξιά της παλάμη - σπιθαμή και μετρούσε - τη μετακινούσε 5 φορές απ’ τα ποδαράκια του μέχρι το λαιμό του, λέγοντας ταυτόχρονα το παρακάτω ταχτάρισμα:

-Που θα πας Μπότσαρη (sic);

-θα πάω στον Γιωργάκη (: έλεγε το όνομα του βρέφους).

-Τι χαλεύεις στον Γιωργάκη;

-Να με δώσει πάπα – τύτι (: ψωμί και τυρί), να τον κάνω γκίτι – γκίτι.

Όταν η μητέρα του παιδιού έλεγε το ‘’γκίτι-γκίτι’’ γαργαλούσε παράλληλα το λαιμό και τα

μάγουλά του και αμέσως αυτό ξεκαρδιζόταν στα γέλια.

Την ώρα που συνέβαιναν αυτά τα ευχάριστα, κάποιο απ’ τα μεγαλύτερα αδερφάκια τού βρέφους, ηλικίας 3-4 ετών, ζήλευε, αναζητούσε κι αυτό ανάλογα χαϊδολογήματα και έπεφτε στην αγκαλιά τής παρευρισκόμενης γιαγιάς του. Τότε αυτή το φιλούσε, το κανάκευε και του έλεγε τραγουδιστά το εξής ταχτάρισμα:

Μικρό παιδί δεν είχαμε τον πούρτσιο (= τράγο) χόρευάμε,

τον πούρτσιο χόρευάμε,

τον πούρτσιο, τον παλιόπουρτσιο,

τον τράγο με τα γένια,

τον τράγο με τα γένια.

 

Βελανιδιά στον Γέρμα.