Χαρακτηριστικός διάλογος δύο παλαιών Γερμανιωτών.

Καταγραφή Χρίστου Γεωργίου (+1972).

Θέμα: τ’ αδέρφχια πρέπ ν’ αγαπχιούντι.

-      Ιμείς πουλύ αγαπχιούμαστι,·ισείς δεν αγαπχιέστι τόσου, όσου ιμείς.·Ν’ αγαπχιέστι πρέπ, είστ(ι) αδέρφχια,·τ’ αδέρφχια πρέπ ν’ αγαπχιούντι.

-      Τότι αγαπχιούμασταν πουλύ, τώρα τα χάλασάμι.

-      Ξέρου, π’ αγαπχιέσασταν, μα τώρα σας γλέπου να μη τάχιτι καλά. Γιατί μαλλώντι; δεν κάμτι καλά νάστι μαλλουμέν, πρέπ ν’ αγαπθήτι (ή: ν’ αγαπήστι).

-      Ιγώ θέλου ν’ αγαπθώ (ή: ν’ αγαπήσου) μ' αυτόν, μ δέ θέλ' αυτός. Πού ν’ αγαπθείς (ή: ν’ αγαπήης), μ' αυτόν! δέ μι χουνέβ καν.

-      Ν’ αγαπήστι τώρα,^- κόμα μαλλουμέν θα νάστι;

(Απ’ το βιβλίο του, Το Γλωσσικό Ιδίωμα Γέρμα Καστοριάς, εκδ. Ε.Μ.Σ. Θεσσαλονίκη 1962, σελ. 415).

Γερμανιώτικη οικία, οικογένειας Αλεξίου,
έτ. 1841 ή 1851.

Ο Γέρμας, άποψη απ' το βουνό της Αϊ-Τριάδας.