Παροιμιώδεις φράσεις απ’ τον Γέρμα Καστοριάς

1.         Ο άνθρωπος το χάνει (το μυαλό του) εμ (: και) από χαρά, εμ από στενοχώρια.

2.         Ο ήλιος και το φεγγάρι ήταν αδέλφια, ο ήλιος όμως βγαίνει την ημέρα και το φεγγάρι τη νύχτα. (εννοείται, επειδή μάλωναν).

3.         Να τουρκέψω, αλλά να γίνω Αλή -Πασάς.

4.         Αυτός που έχει την αρνίθα (:κότα)) τρώει το αβγό (ενν. όχι αυτός που έχει τον πετεινό).

5.         Όταν πηγαίνω στη δουλειά μ’ κοιμούμαι ήσυχος το βραδ΄, κι όταν πηγαίνω στο παζαρ’ (: στην αγορά) είμαι λίγο άνθρωπος το βραδ’.

6.         Η γυναίκα σου να σε ξέρει από τη μέση και κάτω και όχι από τη μέση και πάνω.

7.         Οι συννυφάδες αν είχαν τσούρα (: πέος) θα «πλακώνονταν» (: συνουσιάζονταν) μεταξύ τους.

8.         Στο πλύσιμο βγαίνουν όλα (θέλει να πει, πως όταν έρχεται το τέλος του ανθρώπου αξιολογείται η ζωή του).

9.         Άμα χτυπάς τη γυναίκα σου, χτυπάς το κεφάλι σου.

10.      Αν ήταν καλή η δουλειά θα δούλευε και ο Δεσπότης (ενν. που κάνει μόνο καλές πράξεις).

11.      Το ποτάμι δεν κατεβάζει κάθε μέρα κούτσουρα.

12.      Αν έχεις παιδιά (είναι) βάσανο, κι αν δεν έχεις πάλι βάσανο.

13.      Με ξένη τσούρα (: πέος) γαμπρός γίνεσαι (;).

14.      Ήταν να χαλάσουν δυο σπίτια, χάλασαν ένα (λέγεται όταν παντρεύονται μεταξύ τους δύο ιδιόρρυθμοι άνθρωποι).

15.      Μικρά παιδιά μικρά βάσανα, τρανά παιδιά τρανά βάσανα.

16.      Δουλειά δεν είχε κάποιος τα «τσουκάλια» του (:τα αιδοία του) ζύγιζε, τα ζύγιζε τα ξεζύγιζε τόσα ήταν.

17.      Να σε φυλάγει ο Θεός από παλιό ζουτλάρ’ (: ζητιάνο) και καινούργιο νοικοκύρη.

(Καταγραφή Γ.Α.)